|
樓主 |
發表於 2006-11-15 06:40:04
|
顯示全部樓層
De gedachte aan een Leonardo in een oranje shirt windt me op
Nog heel even wachten en Leonardo Vitor Santiago kan zijn Nederlandse paspoort ophalen. Hij heeft het eerste deel van zijn inburgeringcursus met goed gevolg afgelegd. Nu wacht hem nog een klein examen, waarmee hij de twee verplichte niveau’s van de cursus voltooit.
En daarom is het niet zo gek dat de belangstelling voor de speler van NAC zich niet beperkt tot Tottenham Hotspur, Osasuna, Ajax en PSV. Ook bij Van Basten staat hij op een van zijn lijstjes. Zodra Leonardo zijn paspoort binnen heeft, zou het zo maar kunnen dat hij snel wordt opgeroepen voor een stage bij het Nederlands elftal. Dat is gisteren informeel bevestigd in Noordwijk, waar Oranje zich voorbereidt op de rentree van Clarence Seedorf in de nationale ploeg.
Leonardo in Oranje, waarom ook niet? Deze door NAC gepimpte linkerspits uit Rotterdam Zuid heeft een versnelling en een paar bewegingen in huis die ook op het EK van 2008 van pas kunnen komen. Het is jammer dat er in de marge van het voetbal zelf, daar waar de analyses gedebiteerd en herhaald worden, zo gefocust wordt op zijn karakter. Er is best af en toe reden voor om stil te staan bij zijn eigenaardigheden, maar in het juiste metier en onder straffe leiding kan zijn talent tot wasdom komen.
Zoals Leonardo was, kan hij gif zijn voor je ploeg. De Braziliaan verkent de grenzen tussen sociaal en onsociaal gedrag en verlegt daarmee ook de grenzen van zijn collega’s. Dan moet je uitkijken als coach. Leo past niet in elke selectie. Maar het lijkt erop of Ernie Brandts, trainer/coach van NAC, hem wél aan het spelen heeft gekregen en dat is een grote verdienste van de WK-finalist uit 1978. Bert van Marwijk had moeite met Leonardo, Ruud Gullit eveneens en Erwin Koeman wilde hem ook bepaald niet per se houden toen hij vorig seizoen naar Breda kon. Brandts pikte hem op uit de bijna failliete boedel van zijn voorganger Cees Lok en ging aan de slag. Met horten en stoten.
Zijn streken houdt ‘Leo’ natuurlijk wel. Vrijdag liet hij zich op het gras vallen bij NAC-Heerenveen, toen hij een bult op zijn hoofd voelde en duizelig werd. De verzorger hield rekening met een plotseling overlijden, maar in de catacomben herrees hij van zijn brancard en verpoosde zich tot laat met kennissen in het stadion.
Tja. Ik was ruim een jaar geleden op uitnodiging van de stichting Ibiss een week lang te gast in de ergste krottenwijken van Rio de Janeiro. Snel raakten we, Studio Sport-commentator Jan Roelfs en Volkskrant-verslaggever Willem Vissers, gewend aan roadblocks, kalashnikovs, drank, drugs, junks, bende-oorlogen en een bittere armoe. We schaamden ons een beetje. Vrijwel alle cocaïne die in de favela’s ondergronds verwerkt wordt, gaat door naar Amsterdam en Antwerpen. Omdat wij hier zo graag snuiven en basen, blijft daar de ellende in stand.
Dankzij Nanko van Buuren, die de krottenjeugd opvangt, schoolt en beschermt namens Ibiss, werden we er gedoogd door drugsbaronnen en hun kindsoldaten.
Plotseling stonden we voor het ouderlijk huis van Leonardo. Leo woonde daar tot zijn twaalfde en is inmiddels 23 jaar oud. Wat er je daar als kind in de wijk Jacerézinho, in 1994 prachtig in beeld gebracht door cineast Jos de Putter, aan het verstand gebracht wordt, dat raak je nooit meer helemaal kwijt. Het is overleven in het kwadraat. Daarom windt me, op de dag van Nederland-Engeland, de gedachte aan een Leonardo in een klassiek oranje shirt veel meer op dan het vooruitzicht op de rentree van Seedorf.
LeonardoLeonardoLeonardoLeonardoLeonardoLeonardo |
|