|
|
樓主 |
發表於 2006-10-18 19:13:17
|
顯示全部樓層
Voor onverzettelijkheid heb je niet meteen een suikeroom nodig
Vandaag staan er twee boegbeelden tegenover elkaar: Erik Gerets en Ronald Koeman. Vlaamser dan Gerets en Hollandser dan Koeman tref je ze zéker in Turkije niet aan. Hun bindend element is naast een verleden bij PSV vooral de factor onverzettelijkheid.
Die gedachte komt op in Istanbul, de stad waar iedere ober over Pierre van Hooijdonk begint als hij merkt dat je uit Nederland komt. Ook al zo’n type met als leidmotief Nooit Ophouden Altijd Doorzetten. Hij stopt na dit seizoen met voetballen, maar het voetbal is nog lang niet van hem af.
Buiten mijn hotelkamer hoor ik Berry van Aerle op de gang mopperen. Hij krijgt zijn kamerdeur niet open. Berry, kampioen van Europa in 1988, is er altijd bij als PSV ergens in het buitenland speelt. Typisch een geval van NOAD.
Van Hooijdonk stopt omdat hij de pensioengerechtigde leeftijd heeft, maar ook omdat hij het gezeik van talentvolle zeurpieten beu is. Was hij maar niet van Fenerbahce naar het desperate NAC teruggekeerd. En was hij maar niet naar zwalkend Feyenoord gegaan. Had hij maar de kans gekregen om bij PSV te eindigen. Dan was hij tot zijn 45ste doorgegaan.
Want noem eens één zeikerdje bij het PSV dat vanavond tegen Galatasaray aantreedt? In het antwoord op die vraag, ‘er zijn er geen’, ligt een groot deel van PSV’s Europese reputatie verankerd.
Vanavond staat PSV in het stadion waar het bijna anderhalf jaar geleden al had moeten staan.
Toen werd er de finale van de Champions League gespeeld tussen AC Milan en Liverpool FC. Het stadion is een futuristische bak. Gebouwd in de hoop ooit Olympische Spelen te kunnen houden in de permanente chaos die Istanbul heet.
In dat design-stadion krijg je nooit het idee dat je in Istanbul bent; kruispunt van culturen, religies, werelddelen, geuren en kleuren. Zelfs Galatasaray speelt er liever niet. In het Olympisch Stadion hangt nooit de sfeer van het Ali Sami Yen-stadion, waar de roodgelen hun competitieduels afwerken op een altijd rommelende vulkaan.
PSV zal het een biet zijn waar het vanavond aftrapt. Als enige eredivisieclub bouwde PSV aan een onverstoorbaarheid die inmiddels ruim aan Europese maatstaven voldoet. Het is de aangeleerde onverschilligheid, die Erik Gerets toont als hij geconfronteerd wordt met zijn wankele positie bij de Turkse kampioen. Op PSV rust al lang niet meer het stigma van de zenuwachtige club die maar niet kan overwinteren. Zoals het stigma van de typisch Brabantse club ook nergens (meer) op slaat.
In het spoor van die club is het zélfs rustig tijdens de aanloop naar een heet avondje tegen Galatasaray. Dat lijkt saai, maar dat is het natuurlijk niet. Achter op de brommer bij PSV zie je elk jaar de Europese top voorbij komen. Nóg aantrekkelijker is het dat je datzelfde PSV, ondanks wisselende samenstellingen, ondanks vertrekkende topspelers, ondanks elkaar aflossende trainers en zelfs onder drie verschillende voorzitters, toch langzaam in de richting van die Europese top ziet kruipen.
Om zoiets te bewerkstelligen is een suikeroom niet meteen noodzakelijk. Stabiel scouten en zwakke karakters uit je selectie weren, helpen al een heel eind. Vraag het aan Koeman (maakt niet uit welke), Gerets, Van Hooijdonk of Van Aerle. |
|
IP卡
狗仔卡
發表於 2006-10-18 02:41:19
顯身å¡
